Papiestwo i jedność chrześcijan

Papież

Jako Wikariusz Jezusa Chrystusa, Papież rządzi Kościołem katolickim jako jego najwyższa głowa. Papież, jako Biskup Rzymu, jest głównym pasterzem i pasterzem całego Kościoła. Wierzymy, że Papież jest następcą Piotra, a jego biskupi są następcami Dwunastu Apostołów.

Jest jasne, że jest to kwestia biskupów działających w porozumieniu z ich głową, nigdy biskupów działających niezależnie od papieża. W tym ostatnim przypadku, bez działania przełożonego, biskupi nie mogą działać jako kolegium: wynika to z koncepcji „kolegium”. Ta hierarchiczna komunia wszystkich biskupów z Papieżem jest z pewnością mocno zakorzeniona w Tradycji. (Lumen Gentium, uwaga objaśniająca)

Z Dziejów Apostolskich dowiadujemy się, że Piotr jest głową wczesnego kościoła. Kiedy Piotr otrzymuje „klucze do królestwa”, Chrystus ustanawia boski urząd przywództwa nad kościołem. Trwałość urzędu Papieża ma zasadnicze znaczenie dla wiecznego charakteru Kościoła.

„Biskup Rzymski, głowa Kolegium Biskupów, cieszy się z tej nieomylności na mocy swego urzędu, gdy jako najwyższy pasterz i nauczyciel wszystkich wiernych – który utwierdza swoich braci w wierze – ogłasza definitywnym aktem doktrynę odnoszącą się do do wiary lub obyczajów… Nieomylność obiecana Kościołowi jest również obecna w gronie biskupów, gdy wraz z następcą Piotra sprawują oni najwyższe Magisterium”, przede wszystkim na soborze powszechnym. Kiedy Kościół przez swoje najwyższe Magisterium proponuje doktrynę „do wiary jako objawioną przez Boga” i jako naukę Chrystusa, definicji „należy przestrzegać z posłuszeństwem wiary”. Ta nieomylność rozciąga się aż do samego depozytu Boskiego Objawienia. (KKK 891) Wspomaganie Boże jest również udzielane następcom Apostołów, nauczającym w komunii z następcą Piotra, a w sposób szczególny biskupowi Rzymu, pasterzowi całego Kościoła, gdy bez przybycia nieomylną definicję i bez wypowiadania się w „ostateczny sposób”, proponują w sprawowaniu zwyczajnego Magisterium nauczanie, które prowadzi do lepszego zrozumienia Objawienia w sprawach wiary i moralności. Do tej zwyczajnej nauki wierni „mają przylgnąć do niej z przyzwoleniem religijnym”, która choć różni się od przyzwolenia wiary, jest jednak jej przedłużeniem. (KKK 892)

Jedność Chrześcijan

Jedność jest niezbędna dla naśladowców Jezusa. Ewangelia Jana przypomina nam: „Chwałę, którą Mi dałeś, dałem im, aby byli jedno, tak jak My jesteśmy jedno; Ja w nich, a Ty we Mnie, aby byli doskonali w jedności, aby świat wiedział, że Ty Mnie posłałeś i umiłowałeś ich, tak jak Ty Mnie umiłowałeś”. (Jan 17:22-23) Kościół katolicki jest zjednoczony pod przewodnictwem Biskupa Rzymu, Papieża. Historyczne przerwy i schizmy spowodowały, że jesteśmy rozdarci, a cerkwie prawosławne nie są już w pełnej jedności z katolicyzmem. Począwszy od Jana XXIII i kontynuując przez pontyfikat Jana Pawła II i naszego obecnego papieża, trwa ruch na rzecz zjednoczenia się w pełnej chrześcijańskiej jedności.